κρατάμε επαφή για κάθε είδους θέμα σχετικά με το www.adozenofart.blogspot.com στο: adozenofart@gmail.com

24.11.10

Αμετανόητοι καπνιστές κατ’ επιλογήν


Παραπέτασμα καπνού, κιτρινισμένα δάκτυλα, μια ομίχλη που ξεκαθαρίζει το τοπίο.
Όλες οι μορφές τέχνης αναπνέουν τεχνητά˙ οι αναπνευστήρες τους είναι μέσα σε έτοιμα πακέτα, σε καπνοσακούλες, σε τσιμπούκια!

Ο καπνός˙ εκείνος που μπαίνει μέσα μας, αφήνει τα αποτυπώματα της νικοτίνης και την μυρωδιά της καύσης. Εκείνος, που δαμάζει τη φωτιά, την οδηγεί κοντά, πολύ κοντά στο πρόσωπο. Κι ικανοποιεί το στόμα. Με τρόπο περίεργο κι ακατανόητο, ικανοποιεί τη γεύση και την όσφρηση. Έστω κι αν τελικά, τις ισοπεδώνει.

Ο καπνός, είναι ίσως, η πρώτη αμαρτία στη διαδρομή της ενηλικίωσης. Το πρώτο χάιδεμα σε μια υπόσχεση θανάτου, ο ηδονισμός του απαγορευμένου καρπού, η πολιτική ανορθοδοξία σε έναν κόσμο που ορέγεται ανθρώπους – μηχανές, χωρίς πάθη, σκέψεις, επιθυμίες, αποκλίνουσες συμπεριφορές, ιδιαιτερότητες. Είναι ένα φωτεινό σινιάλο στον κόσμο, ένας φάρος που μπορεί να προειδοποιεί για κίνδυνο ή για λιμάνι…

Ο αμετανόητος καπνιστής κατ’ επιλογήν, γνωρίζει ότι η καπναπαγόρευση δεν έχει στόχο το τσιγάρο και την υγεία: στόχος είναι το πάθος και ο παθός. Στόχος είναι το «σαράκι» ενός «λαμπερού και υγιούς» συστήματος, που μπορεί να σε σκοτώνει αλλά δεν σου επιτρέπει να πεθαίνεις.

«Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουν στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο στόχος. Το νου σου, ε;»
Κατερίνα Γώγου*, από την ταινία Παραγγελιά** 1980
Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 1 Ιουνίου 1940 Ξεκίνησε από μικρή, καριέρα στην ηθοποιία και συμμετείχε με δεύτερους ρόλους σε πλήθος ταινιών της χρυσής εποχής του Ελληνικού Κινηματογράφου. Αργότερα στράφηκε στην ποίηση. Η ποίηση της χαρακτηρίζεται από τον αντισυμβατικό, συνειρμικό χαρακτήρα τους, τις αναρχικές ιδέες και το μαύρο χρώμα που αποπνέει. Συμμετείχε στην ταινία Η Παραγγελιά (1980) στην οποία ακούγονται και ποιήματα της. Αυτοκτόνησε με χάπια και αλκοόλ στις 3 Οκτωβρίου 1993. Είχε μια κόρη, την Μυρτώ.
**Η ταινία «Παραγγελιά» είναι μια ταινία βασισμένη στην πραγματική ιστορία του Νίκου Κοεμτζή. Τον Φλεβάρη του 1973 ο αποφυλακισμένος (με καταδίκη για κλοπή) Νίκος Κοεμτζής με τον αδελφό του Δημοσθένη διασκέδαζαν στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα». Ο Δημοσθένης έκανε παραγγελιά το τραγούδι «βεργούλες» (Μ. Βαμβακάρης) η οποία παραβιάστηκε από άλλον θαμώνα. Στον καυγά που ακολούθησε ενεπλάκησαν τρεις αστυνομικοί με πολιτικά, του οποίους σκότωσε με μαχαίρι ο Ν. Κοεμτζής, θεωρώντας ότι σκότωναν τον αδελφό του. Καταδικάστηκε σε θάνατο. Το 1977 η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια. Αποφυλακίστηκε το 1996, μετά από 23 χρόνια φυλακής στην οποία τον μεταχειρίστηκαν πολύ άσχημα  λόγω των πολιτικών του φρονημάτων, του ποινικού του ιστορικού και του γεγονότος ότι οι νεκροί ήταν αστυνομικοί. Σήμερα πουλάει την αυτοβιογραφία του στους δρόμους της Αθήνας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου